Maandagavond ben ik met Ewout op bezoek geweest in de BaZtille. Waarschijnlijk voor veel mensen een van de beter bewaarde geheimen in de stad. De BaZtille is een verzamelgebouw met ateliers vlak naast het rioolgemaal aan de Rokkeveenseweg.

We hebben een rondleiding gekregen en gepraat over de rijke geschiedenis van het pand, de organisatie en de locatie. Ook hebben we gesproken over de moeilijkheid om een atelier en expositieruimte te hebben in de stad.? De SP heeft in het verleden voorgesteld veel meer gebruik te maken van leegstaande kantoorpanden, maar helaas schiet dat bij de gemeente niet op.? Op die manier zou de kunst/cultuur-beleving aanzienlijk kunnen worden verbeterd.

Foto: Baztille.nl

Het is altijd interessant om op locatie te komen bij mensen die de stad levendig houden en ondernemend zijn.? Binnenkort is het openatelierdag, op 3 en 11 oktober, dus wellicht een tip om eens langs te gaan! Regelmatig zijn er overigens ook exposities die worden aangekondigd via de huis-aan-huis-bladen.

Hij kwam in die streken waarvan wij zeggen: het is ginder oorlog, ginder heel verre, ik weet niet juist waar. Daar kwam hij toe en zag het vermassakreerde volk. Hij zag bloed en zonderling gekromde dingen die mensen waren geweest. Hij zag een verlaten vlakte met steengruis waar niemand was gebleven om uit te leggen dat deze vlakte een beroemde stad geweest was. Beroemd om haar rechtspraak en haar eeuwenoude kunstschatten.

De grimlach wou weer rap van zijn gezicht wegslibberen , maar kon niet meer, hij hing aan zijn gezicht vastgeroest. Zodat zijn mond lachte en zijn ogen angstig waren. Een raar masker, voorwaar. Hij vluchtte van daar, en iedere nieuwe weg die hij ging was een gewicht meer op zijn hart. In ieder land herinnerde hij zich uit een ander dat daar schoner was. Schoner, weemoediger en tevens tragischer. Heimwee en vertwijfeling sneden zijn hart in duizend kleine reepkses die overal wat bleven hangen.

Hij zakte af naar het oosten. En op een nacht in een haven zag hij haar die hij in zijn schoonste dromen had gekeken en heimelijk de hoop had gekoesterd in levende lijve te zullen ontmoeten. Het keldergat stond naar alles wat hij op zijn reizen had leren misprijzen. Een reuk van alkohol en zonde, van nikotine, zweet en bedorven vlees walmde vanuit de keldermond naar het ongelijke en glibberige bijgangske. ZIj danste daar ineen doorschijnende blauwe sluier gehuld. En haar lijf gaf vorm en betekenis aan al het onheimelijke dat broeide en gistte in zijn ziel. Het gaf zin en betekenis aan zijn twijfel en zijn grote smart, aan zijn ongeloof en zijn spot

Ja, ik heb Louis Paul Boon weer eens herlezen. Bovenstaande titel blijft een goede aanrader. Geheel in de stijl van berichtgeving eerder deze week:

Maar als gij tot deze jeugd wilt behoren moet ik er u voor waarschuwen dat zij wat te zakelijk is in sommige zaken. Zij kan niet leven zonder wat romantiek, maar zal niet nalaten te vragen: hoeveel kost mij dat beetje romantiek? En de dingen waar wij in onze jeugd van gedroomd hebben vindt zij belachelijk. Doch hierom hoeven wij ons nog niet in een hoekje terug te trekken – de hardste strijd in het leven is immers de strijd om niet bitter te moeten worden

De laatste tijd heeft ondergetekende angstig veel discussies over het zijn en wat de toekomst is ( u weet wie u allemaal bent ) . Nu kent u natuurlijk allemaal de genie George Carlin die het voor elkaar krijgt in een 3 uur durend interview ( mocht u die tijd hebben – zeer aan te raden! ) in een kwartiertje even de essentie van leven, maatschappij en noodzaak helder uit te leggen. Onderstaande gaarne doorspoelen naar 18:40 en dan allemaal aan de overpeinzingen!

En voor het gehele koekje, gaarne hier te beginnen:

Collega’s pesten? Hekel aan je buren? Met de top 10 Youtube lijst van de Republiek bent u binnenkort bon ton bij meldpunt audioterreur! Oh en overigens ook alleen video’s die hier nog niet eerder verschenen zijn in een of andere vrijdagmiddagmuziek-editie. En die de moeite waard zijn. En bands die u toch niet kent. Nou ja gewoon voor een ieder die zich verveelt dus.

Veel flashspelers na de break:

In het kort, zoals u van mij gewend bent. Het was al met al een behoorlijke hete editie ( zowel de 38 graden, als de vrouwelijke zuiderburen als de muzieka ) . Voila:

Amanda Blank, This city, Shantel & Bucoina Club Orkestar, Zombie Nation, Deftones, The Offspring, The ghost of a thousand, Cavalera Conspiracy, Ladyhawke

Metric, The gay blades, A place to bury strangers ( inderdaad zeg! ) , Eagles of Death Metal, The living end, Kap Bambino ( !!! over heet gesproken ), Patrick Wolf, The get up kids, Squarepusher, Madensuyu

Le corps mince de francoise, Rave our souls, Absynthe Minded, Micachu and the shapes, Shadow dancer, Rolo Tomassi ( kenker zeg! ) , Enter shikari, 50 cent, Peaches, Yo majesty, The bug, Life of agony, dEUS, Little boots, Moderat

En DAT-politics maar toen was het en te donker en te gezellig om te gaan fotograferen!

Zoals u weet, films. Ok laat maar. Maar een eervolle vermelding verdient deze film toch wel. Vooral deel twee ( Crank 2 voor kenners ) is een absolute aanrader. Een sjaak op IMDB vertelde het precies goed (over deeltje 2 dus):

If you’ve watched the first Crank and enjoyed it, you will absolutely love this one. It pushes the boundaries the first one set to the absolute maximum. There are no lines this film does not cross, from outrageous public sex scenes to gore that almost rivals the Saw franchise. It will keep your heart pounding for the entire film’s duration. It’s one of the most hilarious, stylish and down-right insane films I have ever watched.

En hij’s nog grappig ook!

Ik schrijf hier nooit over films, zoals u weet. Maar toch wil ik vandaag nog even expliciet waarschuwen voor het stuk schuim wat Knowing is.

De film begint semi-spannend met een meisje dat meer stemmetjes hoort dan een gemiddelde Livejournal-blogster. Een plot met geesten, aliens en andere geteisem ligt op de loer. Het meisje schrijft een brief, voor een tijdscapsule die 50 jaar later opgegraven gaat worden, vol met getallen.

50 jaar later wordt het document weer opgegraven en voila, volgend slachtoffer. Met een pa in de wetenschap en een overleden vrouw. En daar begint het vervelend te worden. De pa gelooft niet in iets met dan dat alles toevallig tot stand gekomen is ( chaos-theorie ) en niet in creationisme. Maar goed, de zoon mag wel geloven dat zijn moeder in het hiernamaals is ( insert sentimentele scene )

Dat is het startschot van een film vol religieus gezwam waar Mel Gibson nog een puntje aan kan zuigen. Het jochie komt aan met de brief, de slimme pa weet het te decoderen naar alle rampen die tot nu zijn gebeurd, en suspense suspense ook nog een paar in de toekomst.

De stemmetjes melden dat geloven in de mysterieuze brief je helpt tegen rampen. Met het geloof gebeuren blijf je immers wel leven. Verder blijkt even later een metro te ontploffen en bijkans de hele aarde te vergaan. Kortom, slechte week. Maar gelukkig weet het jochie van de stemmies en komt nog een meisje tegen die hetzelfde probleem heeft. De ‘fluisteraars’ (denk Livejournal hier wederom ) blijken de redding te hebben! En welja de twee mogen zonder ouders ( lekker hardvochtig geloofje zeg! ) mogen in een soort van Ruimteschip van Noah van de aarde om later weer het menselijke ras terug voort te planten. En de Aliens blijken een soort van engels. Aarde ontploft, einde film.

Kortom meid dit stuk schijt vol met religieus fantastische aansporingen. Er is nog steeds niets, geen reden en als je dit hele stuk hebt gelezen zeker geen reden meer om deze film te gaan kijken.