Het doel van deze trip was om weer eens wat natuur te zien. Na een aantal jaar jagen van stad naar stad van land naar land om eens niet 13000 kilometer per vakantie te doen maar veel minder. Op instigatie van onze host gaan we lopen bij Piatra Mare – een weinig bekend gebied in de schaduw van de beste skioorden van Roemeni? ( zelfs de oude koninklijke familie zit in de buurt ).
De ambassade Archive
Het feest dat Boekarest heet
9:30 :: rise and shine. Met een koningenontbijt van verse rommel ( moet ik toch eens vaker doen, lekker zeg! ) achter de rug op nieuwe voet door de stad.
Komende van commissie Ruimte is de grootstedelijke planning in elk geval op zijn minst interessant te noemen. Spiegelglas, oostblokbeton maar ook kleine villa’s van voor de oorlog en in sommige gevallen van voor alle oorlogen gezien de staat.
Duitsland – Bucarest en de nutteloze exercitie
We zijn een dag eerder vertrokken richting Dortmund enerzijds vanwege een poging tot liften en anderzijds omdat de vertrektijd van 12:25 wel vrij op tijd is om via Nederland in een dag te redden. Niet dus, want het vliegtuig had een vertraging van meer dan 3.5 uur. Dus het rustoord Dortmund verlieten wij vervolgens pas om 16:30 om ook weer veel te laat aan te komen in Boekarest.
De Duitse douane checkt weinig maar maakt veel grapjes. Aan de andere kant van het vliegtuig is de Roemeense autoriteit ook de vriendelijkheid zelve. Dat ben ik wel anders gewend! Zeg Schiphol, Sofia, Havana.
Om de verkeerde bus te nemen ( Baneasa in plaats van centrum ). Om vervolgens om 22:30 pas in het hostel te zijn en dus om 23:19 genoten wij het eerste Roemeense bier in fles ( 2.5 liter ).
Dortmund revisited
Roemeni? a goedkoop, dus op richting Dortmund city. Een van de meest interessante Ruhrgebied stadjes die je je maar kan voorstellen ( niet dus ). Ik was er vanuit Itali? al eens geweest en toen was het ook al niet veel.
En mijn liftontmaagding! Binnen 3 minuten hadden we op het Fonteinbos een aardige Turkse slager en binnen een minuut of 10 in Den Haagie. Daar ging het geluk de andere kant op. Na een uur of twee benzinedampen gehapt te hebben op de Utrechtsebaan zijn we dus alsnog maar met de trein richting Duitsland gegaan. De ICE is tegenwoordig even duur als de normale trein, dus het schoot wel lekker op.