Festival + Zon + Bier + Mafkezen. Wat wilt u nog meer! Een korte bloemlezing, maar er is nog veel meer!

Interessant artikel in de Groene Amsterdammer deze keer van Natasja Gerson ( ook van Vrij Nederland ) over het actiegebeuren in de jaren ’80. Volgens haar mist de context in welke tijd deze acties plaatsvonden. En bovendien was de tegenstand ook niet mals.

Ik herinner me een ontruiming waarbij een door de ME met een karabijn door het raam geschoten traangaspatroon zich op minder dan een meter van mijn hoofd in de muur boorde, waarna ik werd gearresteerd en veroordeeld voor openlijke geweldpleging wegens het uit dat raam gooien van een fles. Ook waren er dreigingen van nazistische splintergroepjes, voetbalhooligans en knokploegen van louche eigenaren. Van de 25 leden van de bende die in 1986 acht krakers van een pand aan de Amsterdamse Looiersgracht met honkbalknuppels het ziekenhuis in sloegen ? vooral botbreuken, waaronder een gebroken been en een schedelbasisfractuur ? is nooit ??n lid veroordeeld.

De jaren tachtig

Ze eten hun microfoon! Ze schoppen hun apparatuur! Het zijn er maar twee! Maar wat een herrie! Kortom de Fuck Buttons. Om je collega’s even mee te pesten:

Mag je dat nog wel zeggen? Het is al erg genoeg dat in het verleden bewindslieden zaken waar zowel de samenleving als de politieke vertegenwoordiging tegen was toch in het geniep nog probeerden te regelen. Dat is een veel ernstigere overtreding van de regels in de samenleving. Zonder de inbraak van Duyvendak cs hadden we nu wellicht drie kerncentrales meer in Nederland gehad. Kortom deze wetsovertreding heeft Nederland behoed om door middel van vuil spel toch zaken gedaan te krijgen die alleen in de hoofden van de regering en de achterliggende lobby lag.

Sterker nog een van de grondleggers van de grondwet over dit onderwerp:

“Whenever any form of government becomes destructive of these ends [i.e., securing inherent and inalienable rights, with powers derived from the consent of the governed], it is the right of the people to alter or abolish it, and to institute new government, laying its foundation on such principles, and organizing its powers in such form, as to them shall seem most likely to effect their safety and happiness.”

Als morgen blijkt dat de regering – of welke overheid dan ook – misbruikt maakt van haar gegeven macht dan is het een burgerplicht om daar in verweer tegen te komen. Geen macht dan ook is vanzelfsprekend en moet verdiend worden. In de jaren ’80 kon dat niet door luisteren of niets doen, maar was er een krachtig geluid nodig. Het is alleen maar te hopen dat in de toekomst mensen deze roeping ook voelen op het moment dat het nodig is.

Dat is heel wat anders dan wat dom Nederland nu roept over terrorisme. Een vitale democratie kan juist niet zonder mensen die bereid zijn de randen op te zoeken om die te verdedigen. Overigens daarbij dus wel aangetekend dat geweld tegen personen ?cht niet kan, maar daar is iedereen het geloof ik wel over eens.

De hetze om Duyvendak uit de Tweede-Kamer te krijgen is daarom ook onbegrijpbaar en weinig intelligent. Zie ook dit stuk op GeenCommentaar voor een uitstekende opinie over activistisch Nederland.

Het onderwerp van de C02 leiding die bij Oosterheem ligt blijft de gemoederen bezig houden. Eerst spraken TNO en de RIVM elkaar tegen wat betreft de veiligheid van die leiding. Na verder onderzoek blijkt dat de leiding ingegraven gaat worden en dus weinig risico meer oplevert voor de volksgezondheid. Ik had daar al eerder vragen over gesteld.

Deze week stelt Leefbaar Zoetermeer vragen naar aanleiding van een incident in Duitsland waar zo’n leiding 100 gewonden heeft geeist vorige week. Alle reden om zeer zorgvuldig met de gevaren van zo’n leiding om te gaan.  Zoiets mag nu we het weten natuurlijk niet in Zoetermeer gebeuren!

Artikel van L1

Wij hebben ons teruggetrokken in ons reservaat, en zelfs hier is niet alles koek-en-deeg – ook hier is het geluk onvolkomen, ook hier is de uitkomst van ons leven maar een betrekkelijke uitkomst. En levend in ons reservaat, zien we de wereld der barbaren weer met andere ogen: midden deze barbaren verblijvend, en ons door hen verdrongen voelend, hebben we gedacht dat hun wereld naar de afgrond ging, dat hun wereld niet meer te redden was en de kanker van haar reeds bezit had genomen. Maar hier, ver van die wereld, zien we hoe betrekkelijk zij maar is, en hoe betrekkelijk haar barbaren maar tewerk gaan.

Uit: Louis Paul Boon, Zomer te Ter-Muren ( hoofdstuk: “Alhoewel ons boek een einde heeft genomen, een definitief einde – schrijven wij, over de grenzen heen, nog een laatste hoofdstuk: Deemstering over het bos ).