Even those who had been enriched by their own industry, could hardly base their proprietorship on better claims. It was in vain to repeat: ‘I built this well; I gained this spot by my industry’. Who gave you your standing, it might be answered, and what right have you to demand payment of us for doing what we never asked you to do? Do you not know that numbers of your fellow-creatures are starving, for want of what you have too much of? You ought to have had the express and universal consent of mankind, before appropriating more of the common subsistence than you needed for your own maintanance.

Afgelopen week ben ik te gast geweest op een bijeenkomst in Berkel en Rodenrijs ( tegenwoordig Lansingerland ) over verkeersveiligheid. Aangezien Lansingerland (nog) geen eigen werkgroep heeft valt de gemeente onder de SP-afdeling Zoetermeer.

Vooral op de doorgaande wegen in de nieuwe Goudengriffelbuurt laat dat te wensen over, aldus enkele bewoners. Het gaat hier bijvoorbeeld om de Oudelandselaan waar hard wordt gereden en kruisingen onoverzichtelijk zijn. Bovendien is de wijk nog lang niet klaar. Er bestaan zorgen over de verkeerslast naar het nieuwe station Berkel Westpolder en de parkeerdruk in de buurt.

Vooralsnog geeft de wethouder niet thuis. Het is echter wél nodig dat zo snel mogelijk gesprekken worden opgestart tussen het college, de bewoners en de politiek. Dat schijnt momenteel geen gewoonte te zijn. En natuurlijk moeten de vervelende situaties zo snel mogelijk opgelost worden met goede participatie van de mensen zélf . In Zoetermeer heeft dat ook een tijd geduurd, maar als je zo eens over de gemeentegrens kijkt zie je dat we hier toch vrij goed op weg zijn.

Als SP-Zoetermeer houden we de klachten in elk geval in de gaten, maar het is natuurlijk moeilijk om op afstand problemen op te lossen..

Je vraagt je af wat voor mensen er ICT-en bij de DIGID dienst van de overheid. De belastingaangifte inkloppen is al erg genoeg, maar dan. Versturen: Digid nog, aanvragen, activatie binnen een week nodig. Vervolgens wacht je weer een jaar met je aangifte ( of eigenlijk in casu 1,5 jaar ). Digid jaar niet gebruikt dus verlopen: opnieuw aanvragen. Gebruikersnaam is al bezet (echt waar!) dus nieuwe naam, activatie, inloggen, versturen, browserscherm, inloggen, mobielnummer achteraf niet te wijzigen ( of in te stellen ).
Kortom gegevens wijzigen, activatie, wachten, inloggen. En als je weer iets te lang wacht mag je een derde naam gebruiken. *zucht*

We komen in de middag in Victoria aan, de commie-ho-town uit de jaren ’60 aan het begin van het grootste gebergte in Roemenie: Fagaras. We zijn van plan naar een cabana te lopen, een uur of zes van Victoria. Wederom alleen maar een hotel. Na een tijdje communicatieproblemen komen we er achter dat een verblijf ons 100 rom (/lei) kost. Niet goedkoop, maar voor net iets meer dan 20 euro ook weer niet zo rampzalig.

Via Chirpar, Arpasu, Ocea. We komen in Agnita aan, zweterig en gedaan voor de dag. De enige slaapgelegenheid is een hotel met een ster. Enigzins met lood in de schoenen doen we een prijsopgave: tweekamerkamer : 65 lei ofwel 18 euro ofwel minder dan een nacht in het hostel van Sighisoara.

In het kader: “Hoe gaar kan je plan worden” hebben we het besluit genomen om vanaf Sighisoara naar Dumpreveni te reizen per trein en vandaar 80+ kilometer dwars door Saksland te lopen, liften en klooien. Op naar Victoria en het Fagaras gebergte. De lonely planet heeft er drie woorden voor over en verder is er volstrekt en helemaal niets.

Treinen in Roemenie komen in vier smaken: Personal, Accelerat, Rapid, Intercity. In westerse begrippen: compleet gaar, redelijk gaar, gaar, beetje gaar. De Accelerat (en verder) stopt alleen op grote stations, dus elk dorp groter dan een paar honderd mensen. De Personal stopt overal. In praktijk betekent dat geen station – geen dorp – geen mensen – alleen een lapje beton.

Het doel van deze trip was om weer eens wat natuur te zien. Na een aantal jaar jagen van stad naar stad van land naar land om eens niet 13000 kilometer per vakantie te doen maar veel minder. Op instigatie van onze host gaan we lopen bij Piatra Mare – een weinig bekend gebied in de schaduw van de beste skioorden van Roemeni? ( zelfs de oude koninklijke familie zit in de buurt ).

Brasov is – zeker na twee dagen Boekarest: rust! zuurstof! weinig verkeer! En slechts 200.000+ mensen op een vierkante kilometer. Voor de minder Roemenen: Brasov is het begin van Transsylvani?, ski- en wandelgebied en ongeveer 200 kilometer van Boekarest.