Compadre Ewout heeft ook pica’s genomen en bovendien staat nog steeds niet *alles* online, dus om u verder te vermoeien nog een serie indrukken van het landje.

Na de vorige lading Roemenie posts werd het wat rustig. Nu het staartje. Veel pica’s, weinig commentaar: kon het altijd maar zo zijn hier.

We komen in de middag in Victoria aan, de commie-ho-town uit de jaren ’60 aan het begin van het grootste gebergte in Roemenie: Fagaras. We zijn van plan naar een cabana te lopen, een uur of zes van Victoria. Wederom alleen maar een hotel. Na een tijdje communicatieproblemen komen we er achter dat een verblijf ons 100 rom (/lei) kost. Niet goedkoop, maar voor net iets meer dan 20 euro ook weer niet zo rampzalig.

Via Chirpar, Arpasu, Ocea. We komen in Agnita aan, zweterig en gedaan voor de dag. De enige slaapgelegenheid is een hotel met een ster. Enigzins met lood in de schoenen doen we een prijsopgave: tweekamerkamer : 65 lei ofwel 18 euro ofwel minder dan een nacht in het hostel van Sighisoara.

In het kader: “Hoe gaar kan je plan worden” hebben we het besluit genomen om vanaf Sighisoara naar Dumpreveni te reizen per trein en vandaar 80+ kilometer dwars door Saksland te lopen, liften en klooien. Op naar Victoria en het Fagaras gebergte. De lonely planet heeft er drie woorden voor over en verder is er volstrekt en helemaal niets.

Treinen in Roemenie komen in vier smaken: Personal, Accelerat, Rapid, Intercity. In westerse begrippen: compleet gaar, redelijk gaar, gaar, beetje gaar. De Accelerat (en verder) stopt alleen op grote stations, dus elk dorp groter dan een paar honderd mensen. De Personal stopt overal. In praktijk betekent dat geen station – geen dorp – geen mensen – alleen een lapje beton.

Het doel van deze trip was om weer eens wat natuur te zien. Na een aantal jaar jagen van stad naar stad van land naar land om eens niet 13000 kilometer per vakantie te doen maar veel minder. Op instigatie van onze host gaan we lopen bij Piatra Mare – een weinig bekend gebied in de schaduw van de beste skioorden van Roemeni? ( zelfs de oude koninklijke familie zit in de buurt ).

Brasov is – zeker na twee dagen Boekarest: rust! zuurstof! weinig verkeer! En slechts 200.000+ mensen op een vierkante kilometer. Voor de minder Roemenen: Brasov is het begin van Transsylvani?, ski- en wandelgebied en ongeveer 200 kilometer van Boekarest.

9:30 :: rise and shine. Met een koningenontbijt van verse rommel ( moet ik toch eens vaker doen, lekker zeg! ) achter de rug op nieuwe voet door de stad.

Komende van commissie Ruimte is de grootstedelijke planning in elk geval op zijn minst interessant te noemen. Spiegelglas, oostblokbeton maar ook kleine villa’s van voor de oorlog en in sommige gevallen van voor alle oorlogen gezien de staat.

We zijn een dag eerder vertrokken richting Dortmund enerzijds vanwege een poging tot liften en anderzijds omdat de vertrektijd van 12:25 wel vrij op tijd is om via Nederland in een dag te redden. Niet dus, want het vliegtuig had een vertraging van meer dan 3.5 uur. Dus het rustoord Dortmund verlieten wij vervolgens pas om 16:30 om ook weer veel te laat aan te komen in Boekarest.

De Duitse douane checkt weinig maar maakt veel grapjes. Aan de andere kant van het vliegtuig is de Roemeense autoriteit ook de vriendelijkheid zelve. Dat ben ik wel anders gewend! Zeg Schiphol, Sofia, Havana.

Om de verkeerde bus te nemen ( Baneasa in plaats van centrum ). Om vervolgens om 22:30 pas in het hostel te zijn en dus om 23:19 genoten wij het eerste Roemeense bier in fles ( 2.5 liter ).