Vandaag is in het nieuws een opvallend voorstel met mogelijk verstrekkende gevolgen. Twee citaten:
De woningcorporaties weigeren definitief mee te werken aan een heffing die het kabinet hen wil opleggen om het opknappen van probleemwijken te financieren.
Als alternatief hebben de corporaties aangeboden overheidsgebouwen, zoals zorginstellingen en scholen, over te nemen, waardoor de overheid ook geld in het laatje krijgt. Volgens ingewijden is dat voor het kabinet bespreekbaar.
( nu.nl )
Dat zal me dan weer even een partij lekker worden. Na de uitverkoop van met publiek geld gefinancieerde huizen moeten wij als ‘alternatief’ nu ook maar de laatste publieke voorzieningen overdragen. Het probleem ligt er juist bij dat alhoewel corporaties een maatschappelijke functie hebben ze steeds vaker als commerciele verhuurder opereren. Inclusief topsalarissen, riante hoofdkantoren en hoge huren. Bij woningen wordt door de schaarste steeds meer winst gemaakt. Vroeger kwam dat geld dan ten goede aan de staatskas waardoor belastinggeld binnen de overheidscirkel blijft. Nu is dat niet meer zo.
Mocht theoretisch gezien een corporatie besluiten alle gebouwen te slopen dan is daar wettelijk gezien weinig tegen in de brengen. Immers wie eigenaar is bepaald. We hebben dus feitelijk als democratisch gekozen raad weinig invloed hierop, hoogstens polderen. Maar waar recentelijk steeds meer partijen erachter komen dat polderen alleen nuttig is als men het over de hoofdlijnen al eens is, dan zijn dit soort voorstellen ronduit gevaarlijk.
Voorbeelden ten over. Al meer dan 20 jaar worden goedkope woningen vervangen voor duurdere woningen. Men noemt het sociaal omdat het nog binnen de huuraftrek past. Dat is een overheidscompensatie om duurdere woningen beschikbaar te maken aan mensen die minder geld hebben, maar toch ergens moeten wonen. Waar gaat dat geld vervolgens heen? Juist, via de huurder naar de corporatie. Mocht u het op feestjes nog eens willen hebben over verspilling van belastinggeld dan is dit een suggestie.
