I guess most people heard it by now already via Twitter of Facebook, but here goes the official announcement: Yep, I did stop walking to Poland for indefinite time and staying in Berlin for at least a month.

After a 1000 km or so to Dessau I found out that every day I was looking more and more at the distance and less and less about what I would see that day, or who I would meet. If you think more about the destination than the way to it, it has no point to travel – especially not on foot.

A regionalbahn later I find myself in the almost vibrant city of Berlin. By coincidence, or call it a stroke of fate (I don’t care), somebody offered a room for next month. I was not first, but apparently enthusiastic enough to get it!

That’s a singular, but very good start of this week. Which only got better by meeting up with old and new friends in the city. While my feet are getting rest this month, my brain will think about new opportunities and new adventures to be had. In which if you would like to participate you are more than welcome. As a reader or living it first-hand.

To conclude: What are your summer plans this year?

We waren er weer eens!

Nu het voedselblog van Stefan in het nieuwe jaar alleen een behoorlijke kater laat zien wordt het tijd om het stokje over te pakken.

Aangezien het buiten in de minus is en iedereen loopt te bibberen wordt het tijd om eens een goed voedseladvies van onze oosteroosteroosteroosterburen tot ons te nemen. En gelukkig heb je daar geheel geen zouten voor nodig!

Wij storten ons op de ‘grechnevaya kasha‘ (voor zover mijn cyrillisch strekt – een biertje voor wie het laatste woord zonder te stotteren uit kan spreken! ) . Leest u mee met dit spannende keukenavontuur?

Hier mag men bij een vlokje sneeuw al dan lekker in bed blijven liggen, een stukje oostwaarts is er met -16, een bevroren vloeistofleiding en erbarmelijke wegkwaliteit geen enkel excuus om maar een beetje de kantjes ervan af te lopen.

Waar in het oosten vind je wegen vergelijkbaar aan Nederlandse kwaliteit? Juist ja! Belarus!

Onzichtbaar, maar dat is het mooie UA-plaatsje Zhytomyr. Bedenk zelf maar hoe het klinkt.

De eerste foto’s uit Wit-Rusland ( Brest ) . Leuke, gemoedelijke stad.

Soit. U dacht dat Belarus een gevaarlijke dictatuur was? Zo ongeveer de laatste in Europa. Dat klopt dan gedeeltelijk. Maar in elk geval heeft iemand wel het een en ander geregeld. Zo niet Oekraine waar we gisteren de grens mee overstuiterden.

Bij grenspost Belarus – Oekraine is een Nederlands kenteken uberhaupt zijn eigen attractie. Samen met onze papieren, die ons zo’n 2 uur op dezelfde plek hielden. Ewout deed nog een moedige poging om in het Russisch uit te leggen wat RDW precies betekent. De rest van de papieren werden eerlijk gezegd ook niet echt herkent.

Richting Kiev dachten wij aan benzine te komen met een creditcard. In principe kan dit wel ( je kan pinnen in winkels tot zo’n 2 meter tot de russische grens, maar probeer het niet in bv Frankrijk! ) maar er bleek een landelijke storing van draadloze, digitale creditcardmachines te zijn ( of zoiets! ) . Na een tijd wachten hebben we het anders opgelost. vier 2-euromunten – de beste man moet aan het hoofdkwartier opgeven hoe ze er uit zagen want hij had dat nog nooit gezien – en 80 hryvna ( wisselkoers 1 op 11 ) en we konden weer.

Tot de volgende grap, namelijk iets te enthousiast doorrijden en dus aangehouden worden voor te snel rijden. 24 kilometer per uur te hard kost hier kennelijk 300 hryvna ( 30 euro ). Niet dat we dus nog iets hadden na de benzine-exercitie. Maar gelukkig had Ewout nog Moldavische lei en zonder (kuch) kwitantie ging de officier van dienst het wel in orde maken.

In elk geval 2500 km verderop draait de wereld nog prima door. Het dooit, het is warm en vandaag gaan we gezellig de stad onveilig maken. En kerst is pas over 2 weken!

Voor de Republiek-fans, die weten vast wel de vroegahwasallesbeterverhalen over de oma met een huisje in Frankrijk. Voila, Googel is er ook op vakantie geweest! Voeg in de comments uw jeugdsentiment in op de maps!

</a

( En volstrekt a-chronologisch kijken we vandaag eens in Aveiro, provincie Beiras. Tussen Coimbra en Porto )