Soit. U dacht dat Belarus een gevaarlijke dictatuur was? Zo ongeveer de laatste in Europa. Dat klopt dan gedeeltelijk. Maar in elk geval heeft iemand wel het een en ander geregeld. Zo niet Oekraine waar we gisteren de grens mee overstuiterden.
Bij grenspost Belarus – Oekraine is een Nederlands kenteken uberhaupt zijn eigen attractie. Samen met onze papieren, die ons zo’n 2 uur op dezelfde plek hielden. Ewout deed nog een moedige poging om in het Russisch uit te leggen wat RDW precies betekent. De rest van de papieren werden eerlijk gezegd ook niet echt herkent.
Richting Kiev dachten wij aan benzine te komen met een creditcard. In principe kan dit wel ( je kan pinnen in winkels tot zo’n 2 meter tot de russische grens, maar probeer het niet in bv Frankrijk! ) maar er bleek een landelijke storing van draadloze, digitale creditcardmachines te zijn ( of zoiets! ) . Na een tijd wachten hebben we het anders opgelost. vier 2-euromunten – de beste man moet aan het hoofdkwartier opgeven hoe ze er uit zagen want hij had dat nog nooit gezien – en 80 hryvna ( wisselkoers 1 op 11 ) en we konden weer.
Tot de volgende grap, namelijk iets te enthousiast doorrijden en dus aangehouden worden voor te snel rijden. 24 kilometer per uur te hard kost hier kennelijk 300 hryvna ( 30 euro ). Niet dat we dus nog iets hadden na de benzine-exercitie. Maar gelukkig had Ewout nog Moldavische lei en zonder (kuch) kwitantie ging de officier van dienst het wel in orde maken.
In elk geval 2500 km verderop draait de wereld nog prima door. Het dooit, het is warm en vandaag gaan we gezellig de stad onveilig maken. En kerst is pas over 2 weken!