Juist mensen en welkom bij LPF log. Vandaag weer een nuttige verhaaltje over die even zo nuttige verkeerspolitie mensen. Op dit moment staat men namelijk heel nuttig te controleren bij een school die net uit is, waar allemaal kindertjes willen oversteken maarrr die worden hele tijd door grote boze automobilisten van hun sokjes afgereden!. De helden in blauw schiet te hulp.

Nee, eigenlijk stonden ze vandaag te controleren op een stuk polderweg, waar je maar liefst voor ettelijke honderden meters 50 mag rijden in plaats van 80. Op een recht stuk weg waar zelfs fietsers zich niet wagen ( en waarom ook, ze hebben immers een mooi eigen fietspad verderop!). Kortom makkelijk verdient aan de dagelijkse forens.

Als ze met dat geld overigens de sociale tekorten gaan dichten ipv de algemene middelen ( en het vervolgens verbalken aan de koniging, tegenvaller 300 van de betuwelijn en HSL ) dan ben ik helemaal voor. Dan wel.

De normale media begint langzamerhand ook het internet te ontdekken. Maar hoe is altijd maar de vraag. Netwerk wijdde nog het een en het ander aan Webloggen en webloggers.

En natuurlijk vooral aan de enfants terrible van dit fenoneem. Het altijd veelbesproken geenstijl, retecool en volkomenkut.

Belt mijn levensverzekering net op ( nou ja iemand ervan, niet mijn polis natuurlijk ) om te vragen of ik nog leef. Ja ik leef nog. En het klonk niet eens als een callcentrum. Cheapeau dus voor de marketinggenie die dat bedacht heeft.

Overigens vraag ik mij af of je een nieuw leven krijgt als je dood gaat van de verzekering? Het is immers een verzekering. En je krijgt ook een nieuwe video als je video gejat wordt van je dieftalverzekering. Of althans geld ervoor. Misschien krijg je wel extra reincarnatie punten. Lijkt mij leuk. Vrij te besteden aan talent en omgeving om op te groeien. Mensgarant-plan(tm), U wordt geen vlieg!

Daar dub ik op dit moment een beetje tussen. Tijdens mijn rondklikken in de virtuele wereld kwam ik uiteindelijk uit op de site van de Hospitality Club. Een organisatie die zich richt op het aanbieden van gratis slaap- en ontmoetplekken voor reizigers. Via andere vrijwilligers. Een groot vriendennetwerk dus.

En tja hoe veilig is het dan om te gaan slapen bij mensen die je totaal niet kent en waar je geen idee hebt van de lokale toestanden? Ik zou er een probleem van maken. Nachtenlang peinzen en denken. Hoeveel mafkezen er op deze wereld wel niet leven.

Zo niet de vaste klanten van deze club. Sommigen reizen voor jaren de wereld rond met geen geld en geen idee waar ze heen gaan. En op een of andere manier redden ze het altijd. Vreemd genoeg. Zou jij een vreemde helpen op een station? Ik zou denken dat ze lopen te bedelen of iets dergelijks.

Leuk om de verhalen op het forum te lezen trouwens. Wat een andere wereld dan onze van 9 tot 5 sleur. Misschien heb ik er ook ooit het lef voor.

Vannacht een van de meest onstuimige nachten en ochtenden gehad van de laatste tijd. Waarschijnlijk een effect van meer vrij zijn dan goed voor je is, een slecht bioritme en veel te veel in de kroeg hangen.

Had ik gister niet alleen van, alleen door mij hoorbare, wisselingen in beeld en geluid vannacht waren ook alle stemmen in mijn hoofd wakker. Met verschillende instructies over wat te doen. En dat zette zich ‘s ochtends om in een soort van netniet slaap waar kleuren en geluiden vloeibaar overliepen en wisselden door fictie en realiteit.

Op zich best leuk voor een nachtje, maar zou ik altijd zo denken dan zou ik ?n een geniale schrijver zijn ?n rijp voor het krankzinnigenhuis. De bekende scheidslijn tussen gekte en briljantheid. Misschien ben ik toch echt een beetje creatief.

Gister dus een klap gekregen van iemand.. wederom. Nu is het natuurlijk zinloos om daar de mannen in blauw nog verder voor te benaderen. Dus zelf maar verhaal gaan halen beneden. Bril thuis, portomonnee op tafel en maar gaan.

Er stond nog een of andere flatsociaal bij anders was het ongetwijfeld in een vechtpartij uitgelopen. Beetje jammer dat ik het niet heb gedaan uiteindelijk. En dus dat mijn bril nog steeds verrot is.

En dat Michael van nummer 130 van mijn part dood mag vallen. Misschien moet ik daar zelf maar voor gaan zorgen.

In een land waar elke andere vorm van gerechtigheid compleet lijkt te zijn verdwenen is het misschien tijd om zaak in eigen hand te nemen. Als een signaal en als waarschuwing.

Ja ik praat de laatste tijd wat af beste mensen. Vandaag voor de commissie vergadering in de Raadszaal in Zoetermeer.

En dat ging bijzonder slecht en is bijzonder lastig, nee kut. Afgebeeld op groot scherm, 40-50 mensen die je aangapen, praten door een microfoon. Niet iets voor een lief verlegen jongetje wat ik stiekem nog altijd ben.

Maar het is nu ook wel duidelijk dat we geen reljongeren zijn die teveel blowen en bier zuipen. Of ja nou ja . kuch 😉

Laatst al over praten gehad in prive gebied, nu op arbeidsgebied.

Wat een cultuurschok, wat een overgang. Van een klein, lief webnerd bedrijfje naar een grote organisatie met communicatiedoelen, management, managers, adviseurs, medewerkers, beleidsmedewerker en het hele ratteplan.

En natuurlijk de core business in een gemeente is praten, bij webdevelopment is het tikken en coden en een beetje praten.

Kortom ik heb nu al bijna een schorre keel. En praten is al niet mijn forte om het zo maar eens uit te drukken.

Ik lul beter op papier dan in het echt. Ik ben al een halve ambtenaar dus.

Als mensen nou in een rij staan en tijdens het wachten een stuk gingen praten met elkaar zou de tijd dat je aan de beurt bent een stuk sneller gaan dacht ik net.

Maar dit klopt niet. Eigenlijk wil ik alleen maar praten met interessante mensen, mensen die mij ook nog boeien. Daarom gaat iedereen naar hun beperkte doelgroep cafe of plek. Overal komen mensen met dezelfde interesses.

Eigenlijk zie ik nooit iemand waar ik mee zou willen praten in een winkel. Of nou ja bijna nooit. En vaak ook nog om alleen maar om haar spreekwoordelijke bed in te krijgen.

Wat mij dus weer brengt op een interessante nieuwe gedachte. Praten met vrouwen voor meer ( spontaan!) is eigenlijk een soort indirect en nonverbaal (let wel) onderhandelen. Het gesprek is de aftastingslaag ( de applicatie laag – ISO model ) terwijl het eigenlijk gaat om andere communicatie, de fysieke laag .

Nou ben je of blond of gewoon heel erg dom, maar elke vrouw weet ook dondersgoed wanneer dat gebeurt. Vandaar het onderhandelen, het is meer dan duidelijk vanaf het begin.

En dat is dan weer eigenlijk geen echte communicatie. Vandaar dat je in een winkel maar beter niemand aan kan spreken behalve degene achter de toonbank. Voor andere diensten.

Overigens heb ik weer op briljante wijze een sociale observatie weten om te buigen in een semi-nerd verhaal. Foei, maar buig voor de meester ( niet te verwarren met bukken! )

Niet alleen werk is op zwart gegaan, maar sinds hedentenochtend 0:00 uur is ook mijn televisie signaal foetsie. Dit levert als voordeel op dat ik geen klant meer ben bij de oplichters van Casema en dat ik nooit meer nutteloos zit te zappen op de televisie.

Helaas betekent dit ook dat ik niet meer des nachts een marathon nova-netwerk-terzake-journaal kan doen en dus een gemis in mijn informatievoorziening die ik overigens plannens ben volledig te compenseren met het volgen van live-casts via het mooie internet.

Tevens heb ik net rode ui gegeten en heb ik zo een gesprek, dus ik ga even naar het tandenschrobhok. Om maar weer eens een mooi scrabble woord aan te dragen.