Als mensen nou in een rij staan en tijdens het wachten een stuk gingen praten met elkaar zou de tijd dat je aan de beurt bent een stuk sneller gaan dacht ik net.
Maar dit klopt niet. Eigenlijk wil ik alleen maar praten met interessante mensen, mensen die mij ook nog boeien. Daarom gaat iedereen naar hun beperkte doelgroep cafe of plek. Overal komen mensen met dezelfde interesses.
Eigenlijk zie ik nooit iemand waar ik mee zou willen praten in een winkel. Of nou ja bijna nooit. En vaak ook nog om alleen maar om haar spreekwoordelijke bed in te krijgen.
Wat mij dus weer brengt op een interessante nieuwe gedachte. Praten met vrouwen voor meer ( spontaan!) is eigenlijk een soort indirect en nonverbaal (let wel) onderhandelen. Het gesprek is de aftastingslaag ( de applicatie laag – ISO model ) terwijl het eigenlijk gaat om andere communicatie, de fysieke laag .
Nou ben je of blond of gewoon heel erg dom, maar elke vrouw weet ook dondersgoed wanneer dat gebeurt. Vandaar het onderhandelen, het is meer dan duidelijk vanaf het begin.
En dat is dan weer eigenlijk geen echte communicatie. Vandaar dat je in een winkel maar beter niemand aan kan spreken behalve degene achter de toonbank. Voor andere diensten.
Overigens heb ik weer op briljante wijze een sociale observatie weten om te buigen in een semi-nerd verhaal. Foei, maar buig voor de meester ( niet te verwarren met bukken! )