Today is the day of the elections in Argentina.

A few photos of Cordoba, Argentina this time.

I’m playing Virtonomics, an online business game. Here I’ll report every now and then on my proceedings

In my previous post I explained why I restarted. Read how I build a base for Turkey and stormed a new emerging market with 2000% margins – Norway

After my first company burned in inefficiency hell I decided to take things more slowly. Not hiring hundreds of employees at once and over-investing but building slowly to my clothing and retail kingdom.

I focused for a bit on the Turkey market opening in total 3 stores in the market of clothing and groceries. Slowly growing I bounce around profit and loss every turn, because every increase in purchasing causes a small loss the day next ( buying more than selling ) and after that a higher turnover – and profit.

Slow but steady rise in value

A week lingering around Turkey, the bosses of Virtonomics decide to add a whole new country to the game, creating a new fishing industry. Exciting! I decided to enter the country before it becomes swamped with other competitors and this turns out to be a golden move. The turkey market is alright with profit margins around the 30% but the prices are sharp and besides I have a supply problem since suppliers with good quality and prices keep running out of stock, don’t deliver or cancel the contracts.

Profiteering like a proud Ferengi

On the other hand in Norway a good shirt costs more than gold, because not a lot of competitors entered the market yet. For instance in Ankara I have about 100 other stores selling shirts, which would go for anything between $200 and $400. In Norway I’m one of 3-4 selling the same shirt for more than $2000 with no big difference in the supply prices.

The Norway market is more cut-throat in the sense of quality. While the prices stay high though it’s a sound investment cashing out on more expensive quality stuff.

In other news, the company is expanding to Baltic Lithuania for research options, my current lab is still busy doing secret stuff and I’m slowly expanding factory output. Lot’s of investments to go, but the sky looks bright for future business.

Signed from the boardroom,

CEO of Calaeyosis business prospects ltd

As many people notice on a daily basis, the speed of the internet and the capacity of computers to put fancy videos and images on the screen has exploded the last decade. But at the same time with the introduction of smart phones, netbooks and public wifi a lot of people are using limited devices to surf overcrowded bandwith space in the hope of finding some information. Or even in developing countries where connection speeds over 1 Mbit are rare or not available.

Lately I have been surfing a lot of those connections with my Asus EEE pc and that’s when you notice how annoying it can be some websites don’t take this group of consumers in thought when they design their websites. Some simple tips to avoid common pitfalls. This will increase the happiness visitors feel when visiting your site and might just make it more preferable than one of your competitors.

Ook in Nederland zijn er nu ‘occupy’-bewegingen losgekomen om te protesteren tegen van alles en nog wat, voornamelijk de verrijking aan de top en de bezuinigingen voor de rest. De media probeert vooralsnog de protesten toe te schrijven aan beroepsdemonstranten en linkse hippies die niet echt een punt of onderwerp hebben. Toch zijn er zat goede redenen om ook in opstand te komen die niets te maken hebben met politieke kleur, maar om te strijden voor een samenleving waarin ook je kinderen gelukkig kunnen opgroeien. Tien redenen om mee te doen en in opstand te komen!

Nu probeer ik me zo min mogelijk te bemoeien met de interne strubbelingen van dat navelstarende landje aan de Noordzee, al was het alleen maar om de noodzaak tot alcoholgebruik te beperken, maar soms lees je dingen waar je maag van omdraait en je haren recht van overeind gaan staan.

Bericht van 13/10/2001 op Nu.nl:

Minister Jan Kees de Jager van Financi?n heeft namens het kabinet gereageerd op de kritiek van de Rekenkamer. Hij wil geen kwaliteitsnormen vastleggen en voelt er ook niet voor om een subsidie standaard te stoppen als die niet werkt.

– nu.nl

Tijdens het lezen van het bericht van je van de ene verbazing in de andere. De rekenkamer constateert dat de regering de Tweede-Kamer voorliegt en bovendien niet-effectieve subsidies niet wil stoppen als blijkt dat deze niet werken.

Nu zijn er een hoop mensen geen voorstander van subsidies, ik ben er niet een van – het kan een nuttig middel zijn. Maar ik kan geen mensen bedenken die voorstander zullen zijn van niet-werkende subsidies.

En hoe zit het dan met de stop op allerhande subsidies? Kennelijk is het niet duidelijk of deze wel of niet werkten. Zo kan het gebeuren dat wellicht nuttige voorzieningen verdwijnen omdat ze buiten de geldroulette van de overheid vallen.

Ik vermoed wel welke clubs ze graag een hand boven het hoofd houden in subsidieland, namelijk die in het lobby- en borrelciruit opereren. Een vage missie-statement over het aantrekken van het internationale bedrijfsleven en je hebt een goede boterham – en gratis drank.

Is dat erg? Merkt u daar wat van? Laten we eens een lokaal voorbeeld erbij pakken. De bouwspeelplaatsen (VTC) verdwijnen op termijn, hoe de gemeente het ook probeert te verpakken.

Maar een aangetoonde nutteloze club als de WFIA (West-Holland Foreign Investment Agency – om bedrijven naar de regio te lokken ) krijgt nog steeds ondersteuning. Terwijl de eerste al tientallen jaren nuttig werkt doet met minimale middelen en de andere jaar op jaar volstrekt overbodig blijkt te zijn.

Kortom de overheid houdt de eigen schnabbels aan. Zeer waarschijnlijk omdat de heren en dames bestuurders nooit bij een bouwspeelplaats komen, maar wel graag met bevriende pakken een glaasje klinkt. En hoe internationaler, hoe vaker er een reisje bij komt kijken ( Zie bv de China-reizen ).

Conclusie is dat subsidiegeven een behoorlijke rechtse hobby kan zijn. Vooral als er overheidsgeld verdwijnt in de diepe zakken van driedelig grijs.

On the last day of our roadtrip we head back early in the morning from Tafi del Valle in the Tucuman province back to Salta to bring back our overly dusty car. From Tafi we pick up a hitchhiker ( the second! – we are so good for people ) and drop him in Cafayate.

The third day of our roadtrip leads us from Cafayate, the wine area, across dry land to the Ruinas of Quilmes. An for the ‘indigenas’ sacred place where an old civilization used to reside to be wiped out by the spanish and the vanishing of fresh water in the area. Up till this day they are still fighting the government over land rights.

It was also an interesting day because we got stuck twice. The first time only for about five minutes because I was so handy to drive into loose sand. Fortunately two friendly locals with a shovel helped us out.

The second time we went out of gas in the middle of nowhere. This was caused by me not having the experience of driving uphill. We had more than enough to make it, but because of the incline gasoline floats to the back of the tank causing distruptions in the engine. Secondly Argentina is seriously out of ‘super’ (euro 97/98/95) gas in the northern part. Which means that in all gas stations they where out. Even (later) in Salta it was hard to find. Weird for one of the more prosperous countries of South-America.

We had to leave our car and hitchhike back to Amaicha del Valle to get gas. Not only has the gas station hardly any gas, but also no jerrycan we could use. After a short search the people at the ‘remis’ ( taxi / collectivo’s ) could help us with both the gas, the jerrycans, the transport back and filling up our tank manually. After a more than 2-hours delay we reached tired but satisfied the town of Tafi del Valle. Please note that Amaicha and Tafi are about 20 km apart but a whole different climate.