De komende dagen impressies uit het verre Duitsland na het roemruchtig Berlin Beach Camp. Vandaag Potsdam.

Net iets minder dan een maand geleden. Goed moment dus om voor uw service even de Netwerkreportage over het hele feest op de tubus te mieteren. Speciaal voor uw gemak!

Moesten vorige week pacifisten in Den Haag het recht opeisen door middel van een illegale demonstratie te houden tegen de Afghanistan-top en voor het einde van de oorlog in dat land maakten de CRS ( ME in Frankrijk ) het nog vele malen bonter. Het is wellicht een goede uiting van de boodschap van de NAVO. Straatsburg zat muur en muur vast. Iedereen die op straat zou vertoeven of protesteren zou te maken krijgen met ongekende repressie. Bewoners waren verplicht om vredesvlaggen binnen te laten. Grondrechten en vrijheden werden opgeschort. Duizenden vredesdemonstranten werden verdreven terwijl de wereldpers liever keek naar een kleine groep relschoppers. Een verslag van een roerige dag.

Fotowerk is van Jos van Zetten (CC). Korte verslagen: RTL Nieuws en Netwerk

Een van de weinige fragmenten in de media die ook eens de kant van de demonstranten laat zien. Zo ziet democratie er uit vanuit volgens de Franse politie die massale repressie los laat op een voornamelijk vreedzaam protest van ongeveer 30.000 mensen.

Helaas is het stuk dan weer niet chronologisch en zijn ze vergeten het tijdens het veelbekeken 19:30 journaal af te spelen, maar je moet ergens beginnen.

Morgen trouwens op dit blog een volledig ooggetuigeverslag.

Update: Vanavond in Netwerk:

Naast de 28 NAVO-leiders verzamelden zich tienduizenden demonstranten op de NAVO-top in Straatsburg. Ze probeerden de top te blokkeren, maar werden met traangas en charges tegengehouden door de ME.

Compadre Ewout heeft ook pica’s genomen en bovendien staat nog steeds niet *alles* online, dus om u verder te vermoeien nog een serie indrukken van het landje.

Ook eentje om te bewaren in het archief. Jaja kennissen in Oekriestan, tiswat.

Na de vorige lading Roemenie posts werd het wat rustig. Nu het staartje. Veel pica’s, weinig commentaar: kon het altijd maar zo zijn hier.

We komen in de middag in Victoria aan, de commie-ho-town uit de jaren ’60 aan het begin van het grootste gebergte in Roemenie: Fagaras. We zijn van plan naar een cabana te lopen, een uur of zes van Victoria. Wederom alleen maar een hotel. Na een tijdje communicatieproblemen komen we er achter dat een verblijf ons 100 rom (/lei) kost. Niet goedkoop, maar voor net iets meer dan 20 euro ook weer niet zo rampzalig.

Via Chirpar, Arpasu, Ocea. We komen in Agnita aan, zweterig en gedaan voor de dag. De enige slaapgelegenheid is een hotel met een ster. Enigzins met lood in de schoenen doen we een prijsopgave: tweekamerkamer : 65 lei ofwel 18 euro ofwel minder dan een nacht in het hostel van Sighisoara.

Treinen in Roemenie komen in vier smaken: Personal, Accelerat, Rapid, Intercity. In westerse begrippen: compleet gaar, redelijk gaar, gaar, beetje gaar. De Accelerat (en verder) stopt alleen op grote stations, dus elk dorp groter dan een paar honderd mensen. De Personal stopt overal. In praktijk betekent dat geen station – geen dorp – geen mensen – alleen een lapje beton.