De Republiek

Terwijl ik dit tik zit ik op 483 meter hoogte bij een uitzichtstoren over zowel het weserdal als het leinedal, op de grens tussen beide gebieden voordat ik definitief op weg ga naar het Harz. Wat valt er te zeggen? Straks stook ik een klein vuurtje, hier kan het eindelijk en dan een privefeestje met wat Slivovice die ik heb meesleept uit de supermarkt en gezouten pinda’s. Wat heeft een mens meer nodig?

Supermarkten beginnen overigens na een paar dagen in het bos een soort van oase te worden. Je kan er niet teveel van meenemen en helaas mag je binnen niet eten maar je hebt toch de neiging om je hele wagen vol te gooien.

En dat ben ik dan, met mijn gezonde supermarkthekel. Buiten zijn en op en neer wandelen maakt ontzettend hongerig. Ik koop steeds vaker een paar kilo aan eten waar de eerste helft dan zo snel mogelijk in den maag verdwijnd. Vandaag waren dat 3 bananen, een mango, paar snickers repen en een kwart (goed stevig trouwens) brood met pindakaas en knoflookboter. Dat is dan het eten zo tussen lunch en diner, als er tenminste een supermarkt in de buurt is.