In Seesen loopt Marleen, ook bekend van Couchsurfing, een weekje mee. Gezellig en ik kijk er al een tijdje naar uit want na een paar dagen met je GPS praten heb je het wel gehad. Ook omdat zo’n apparaat bijzonder weinig argumenten heeft. Enfin, Seesen is typisch zo’n dorp waar je weinig te zoeken hebt maar waar je zeker wel een huis wilt kopen. Niet om de ligging of het pitoreskie maar wel omdat het zo’n oort is waar zelf ik bijna genoeg bij elkaar kan schrapen voor een hypotheek. Niet geloven?

Terwijl ik dit tik zit ik op 483 meter hoogte bij een uitzichtstoren over zowel het weserdal als het leinedal, op de grens tussen beide gebieden voordat ik definitief op weg ga naar het Harz. Wat valt er te zeggen? Straks stook ik een klein vuurtje, hier kan het eindelijk en dan een privefeestje met wat Slivovice die ik heb meesleept uit de supermarkt en gezouten pinda’s. Wat heeft een mens meer nodig?

Net van het pad af vind ik een van de zeldzame kleine rechte stukjes net uit het zicht en dus goed om een nachtje te blijven. Het is nog best koud hier, net boven nul maar gelukkig vriest het niet meer.

There goes the chronology of this adventure, as well as the regular, usual Dutch language. Yesterday I was live on Radio Corax here in Halle for a short interview about the walking trip and Couchsurfing, which was really a nice thing to do! My host here tipped them ( actually she barged into their newsdesk ) and they liked the story. Good friend Stefan captured the whole party. Enjoy!

Interview on Radio

Overigens geen grap. We hoorden er meerdere met een luide boem erna…

Tot zover het dagelijkse verslag. Helaas is er meer te beleven dan op te schrijven, dus we gaan samenvatten. Maar waar o waar te beginnen? Allereerst ontmoet ik in Lubbecke Ole, een jolige halfanarchist, die later besluit mee te laten na een gezellige avond-o-bier aldaar met veel politieke discussie. Onderweg ontmoeten we ook nog diverse andere couchsurfers, zoals in Porta Westfalica bij Marcel en slapen bij Ingeborg. Veel kunst en gezellige gesprekken en natuurlijk diverse dingen te zien.

Kaiser Wilhelm monument – Porta Westfalica

Verder dan naar Lena in Obernkirchen, een kleine dorpje bij het wiesengebirge.

Ole besluit zijn medelopen met een bezoek aan de hele coole hosts in Hameln, bij Marc en Susana. Het welbekende rattendorp mag van ons in elk geval ook bekend worden door deze twee. We worden ontvangen door een heerlijke bbq onder andere. Eigenlijk is dit lapje tekst wat te kort om een ieder genoeg eer aan te doen, want het was echt een week om nog lang te onthouden. Wellicht later in de grote memoires over deze trip ( schijnt hip te zin ) .

Overigens weet ik nou ook eindelijk wat goedkoop in het Duits is, namelijk billig. Hoe? Door een stel grappenmakers die dat in de kroeg naar iedere langslopende dame ( werd overigens niet gewaardeerd ) scandeerden.