“Het maakt mensen cynisch. Wat gebeurt er bijvoorbeeld als een corporatie met een verborgen agenda en overduidelijk onwaarachtige argumenten besluit dat een buurt gesloopt gaat worden? Vaak is het onderhoud van de woningen in die buurt al jarenlang tot een absoluut minimum beperkt. De mensen die het kunnen betalen, vertrekken uit de buurt. Het resultaat is een verloederende wijk, fysiek en sociaal-economisch. Dat heet ‘planners blight’ of plannenmakersziekte: het plan veroorzaakt de problemen, terwijl het wordt gepresenteerd alsof het plan er is om de problemen op te lossen.
Als er dan ook nog een participatiecircus op touw wordt gezet waarin de bewonersbelangen ondergeschikt zijn aan het resultaat dat al van te voren vaststaat, haken de meeste bewoners af. Van zoveel onmacht bij een kwestie die diep in hun leven ingrijpt, worden mensen cynisch. Hun betrokkenheid met hun buurt, of de buurt waar naartoe ze moeten verhuizen, verdwijnt zo volledig. Vervolgprocessen om de sociale samenhang in een buurt op te bouwen, verlopen dan ook slecht. Als reden voor sloop wordt nogal eens genoemd dat het terugbouwen van koopwoningen een grotere sociale cohesie oplevert omdat buurtbewoners in koopwoningen meer betrokkenheid met de buurt zouden hebben. Daarmee worden niet alleen de huidige bewoners letterlijk afgeschreven, het argument deugt ook niet.
oud-Hoogleraar André Thomsen over woningbouwbeleid in de Spanning deze maand.