Het is stil weer. De zon brand op de huid. In de verte klinkt een enkel geluid. De grond, de bomen, de struiken houden hun adem in. Onze held kijkt links, kijkt rechts. Geen teken van beweging. Een stap lijkt verder te klinken dan ooit…. Alsof je voelt met een zintuig die officieel niet bestaat
—
Zintuig is trouwens een raar woord. Alsof je ooit zin in tuig hebt. Of heeft het tuig ergens zin in ? En wat dan ?