In Seesen loopt Marleen, ook bekend van Couchsurfing, een weekje mee. Gezellig en ik kijk er al een tijdje naar uit want na een paar dagen met je GPS praten heb je het wel gehad. Ook omdat zo’n apparaat bijzonder weinig argumenten heeft. Enfin, Seesen is typisch zo’n dorp waar je weinig te zoeken hebt maar waar je zeker wel een huis wilt kopen. Niet om de ligging of het pitoreskie maar wel omdat het zo’n oort is waar zelf ik bijna genoeg bij elkaar kan schrapen voor een hypotheek. Niet geloven?
Startprijs rond 50.000, een mehrfamilienhaus (of mehrgenerationhaus) zo rond de 150k. Voor een tweekamertje in Den Haag dus wonen op een vierkante kilometer of wat.
Enfin, Marleen niet kapotmaken mailde mijn moeder nog. Dat is helaas (sorry mam!) helaas mislukt maar het moet gezegd von stilstand vanuit niets een paar dagen 20+ kilometer lopen is niet niets! Na een overnachting bij Zum Alten Fritz in Seesen ( waar ik na een paar dagen kamperen het gratis fruhstucken niet laat lopen en arme Fritz vast op kosten heb gejaagd ) richting Goslar am Harz. De eerste echte stop in het bekende Harz gebied.
Het pad gaat niet gruwelijk op en neer zoals in het wiehegebirge maar rustig is anders. Hier beleef ik ook letterlijk het hoogtepunt op 630 meter en dat is omhoog met -bepakt en wel rond 17kg- even aanpoten. De uitzichten zijn er niet minder om.
Uiteindelijk komen we in Goslar aan bij Hendrik, die officieel op weg stond maar ik had aangeschreven vanwege een Bill Hicks quote in het profiel. En niet ten onrechte. Enigzins moe van al het feesten en de jetlag van Mexico koken we samen en is het een heel gemoedelijke avond. In de ochtend ontmoeten we nog een addertje op het asfalt (ik was helaas te laat met de camera, de slang glibberde snel naar een afspraak bij de tandarts hoorde ik nog slissen) om de dierencollectie completer te maken.
Uiteindelijk slapen we vlak voor Ilsenburg bij een stroompje met kampvuur(tm). Des ochtends besluiten Marleens hielen wel dat het hele geloop meer dan genoeg geweest is met een vrolijke bloedbende. Ilsenburg is dus wel een beetje het eindpunt en daar blijven we maar ook een dagje. Bijkomen, bijeten en ook lekker in de zon hangen. Overigens best een mooi dorpje en ook de eerste waar we een Karl-Marx-Strasse tegenkomen. Deze dag slapen we aan de andere kant van het dorp op de heuvels met een zeer knappe zonsondergang. Hier besluit Marleen ook nog een emobende van haar armen te maken door te gaan babberen in een doornenstruik. Donker betekent ook echt donker buiten de stad. Zonder maan het bekende ‘geen hand voor ogen’.
