Omdat ik het niet ken laten!
Alleen nog tegen zich zelf spreekt hij over zijn grote angst dat alle dagen eender zullen zijn, alle mensen en alle levens. Dat alle mensen blinden zijn die in een dikke mist rondtasten. Dat zij steeds dezelfde woorden zeggen, altijd de eigenste terugkerende woorden waarmee ze precies een muur willen bouwen om steun te hebben. Om tegen die muur van valse woorden te leunen en te zeggen: ik loop rond, en ik tast, ik voel dus en ik leef dus, ik leef en ik weet de waarheid.