Onlangs mocht ik van een uiterst lief persoontje een bijna perfect cadeautje ontvangen, namelijk een boek van Andre Manuel – Het tragische einde van de Nederlander zoals wij hem kennen. Een vuige ‘roman’ met iets meer dan 200 stukken tekst/proza vol Nederlanderhaat. Heerlijk als dit kleine middelmatige landje te klein begint te worden.


In deze smerige streekroman volgen we de ondergang van Joop K., kanariehouder uit het Oosten des lands, die live op SBS6 door zomaar iemand in zijn achterhoofd zal worden geschoten. Niet dat dat verder van belang is. Het is 2005. Het oorspronkelijke lijden is gecomprimeerd tot een avi-bestandje op een Arabische internetpagina. we consumeren onze doden alsof het magnetron-maaltijden zijn – blij dat in ieder geval het apparaat het nog doet. Als u ooit op een tankstation tussen feestvierende voetbalsupporters heeft gestaan omdat er die avond met 5-0 van Moldavie was gewonnen dan wee tu waar dit boek over gaat. De Nederlander is dood. Leve de Nederlander.

En dan even wat korte citaten :

Ik keek door een raam en zag op een grote tafel waarop drie meisjes uit het dorp naakt aan het dansen waren terwijl hun folkloristische kostuums in stukken gescheurd op de grond lagen. Veur old voer. Joop K zat op een ladder naar de meises te kijken en trok in loom tempo zijn zaad naar de oppervlakte. Het was ranzig. Het was smerig. Het was geil. Zijn rood aangelopen kop sloeg op mijn maag. Ik kende die meisjes. Zusjes. Ik had hier al zo vaak over gedroomd. En zak K in de rol die ik mezelf had beloofd.
(58)

Peter R. de Vries zat er alleen maar bij om straks de dader aan te kunnen wijzen. Zoals zo vaak was het hele volk getuige, maar een dader is pas een dader als Peter hem heeft aangewezen. Een man van weinig missers. Hij ging dan ook altijd voor dik erbovenop. Volede op zijn klompen aan. Had meteen al het idee. De vleesgeworden teletekst. Kwam nooit verder dan: Ze hebben Kennedy vermoord. Wie? Nou:ze. Tijdens een werkoverleg vroeg Midas Dekkers hem wat hij van honden vond. Wel sprak Peter, terwijl hij aan het SMS’en was met ??n van de moordenaars van Jezus. ‘Zo trouw als stront’

Andre tiert en scheld verder, vaak net over de grens van wat niet kan. Een geweldig bijtend boekwerk 🙂