Ik ben alles zo ontzettend zat. Mijn leven, mezelf, elke dag hetzelfde, elke dag op staan en dingen doen.

Ik tik met trillende handen, probeer mezelf te beheersen niet de muis door iemands strot te boren, niet te gaan braken of flauw te vallen

Ik ga niet naar graspop, ik wil nooit meer iets van studie zien. Vanavond ga ik roken en roken en hopen dat ik spontaan dood neerval. Zo leuk is het leven, hoera. Zie mij genieten en iedereen mag oprotten. Niemand in mijn buurt en niemand moet vooral vragen hoe het gaat. Hoe gaat het? Als jij me door mijn hoofd knalt voel ik mij beter dan de afgelopen 6 maanden. Wie dat wil proberen mag zich uitgenodigd voelen overigens.