Een mooi moment van menselijke triestheid. Op station Utrecht werden vandaag gratis bonnen uitgedeeld voor een kop koffie. Als aasgieren stormden de reizigers hier op af. Niet dat ze erge dorst hadden, het anders niet konden betalen of nog nooit koffie hadden gedronken. Nee het is ?gratis?, het woord waarmee je zelfs iemand nog uit zijn graf zou kunnen doen reizen ( heeft u wel een annuleringsverzekering? ).

Zelfs dat de wachtrij voor de betreffende winkel meters het station in stond en je dus tijden moest gaan wachten op je koffie doet geen afbreuk aan de hebberigheid.

En ach ik. Ik wil gewoon dat mensen oprotten voor mijn poten (schop), niet in mijn harses tetteren (schop), mij met rust laten (schop) en rustig een shaggie laten roken in de zon op een verdacht rustig perron.