Recentelijk kreeg ik een boek in mijn handen geduwd door een goede vriend met de titel ‘ Een werkweek van vier uur‘ door Timothy Ferriss. Nu wenschen wir das uns allen en bovendien ben ik nog op zoek naar een zinvolle levensbesteding, dus allicht goed leesvoer dus voor de dwalende mens. De schrijver gaat er prat op zelf constant te kunnen reizen en geld verdienen gaat bijna automatisch, vier uurtjes voor 60.000 dollar per maand. Hoe realistisch is het eigenlijk?
In de jaren ’70 werd algemeen aangenomen dat de werkweek door de voortschreidende technologie in het jaar 2000 miniem zou zijn. Niets is minder waar gebleken. De werkvermindering is ingeruild voor een hogere consumptie. Het collectief kopen van zooi dus. Een van de centrale vragen die de schrijver ook stelt is of we daar gelukkiger van worden? Beulen voor de baas, beulen voor jezelf en vervolgens uitgeblust in het weekend jezelf volzuipen in afwachting van de volgende maandag. Het boek belooft een eenvoudig stappenplan naar het walhallah.
Allereerst rekent het boek af met de gedachte ‘kan niet’, ‘lukt niet’. Alles is mogelijk als je je eigen spoken kan bedwingen, schrijf de angst af. Daarna volgt een plan van aanpak voor een betere mentale gezondheid. Stop met consumeren van overdosis aan informatie. Wees geen slaaf van je email, niet nutteloos vergaderen en stop met zoveel mogelijk rommel verzamelen. Allemaal goede tips voor op de werkvloer en -zo betoogt de schrijver – kan je dingen gedaan krijgen in de helft van de tijd. Stop met dingen die weinig opleveren. Het bekende 80/20 adagium komt ook voorbij ( 80% van de dingen kost 20% van de moeite en andersom, bekend ook in de ICT-sector ).
Dan is het tijd om te automatiseren. Er word in het boek veel gedacht vanuit het perspectief van ondernemersschap. Leuk is wel het stappenplan om je baas te overtuigen van thuiswerken (wees productiever) en de mogelijkheden om met moderne technieken overal te kunnen werken ( een ICT-er werkt bv net zo makkelijk vanuit China als vanuit de cubicle op werk ).
Ferriss beschrijft zijn eigen productiebedrijf in voedingssupplementen. Door slim gebruik te maken van specialistische diensten hoeft hij zelf bijna niets meer te doen. Callcenters, bedrijven die online automatisch pakketten verwerken, creditcardmaatschappij en een paar PA’s (Personal Assistants) die online worden ingehuurd uit India en klaar is kees.
Hier gaat het boek wat mij betreft behoorlijk mank. De aanname dat iedereen tot de ‘nieuwe rijken’ kunnen behoren wordt iets te makkelijk aangenomen. Ferris betoogt namelijk dat het enige wat hij goed kan iets verkopen is en is hij ook sportief. Ten tweede leunt hij met zijn automatische processen op allerlei andere mensen. Dat wil zeggen het werk dat hij niet doet, doen talloze andere mensen ( trots noemt hij 300 mensen ) het wel.
Daarnaast geeft hij een uitvoerig voorbeeld hoe dit op te zetten. Vind een niche-markt, maak een webshop, check vraag en neem wat risico door te investeren, breid dit uit, automatiseer en voila, u bent een nieuwe rijke en kan op reis. Dan moet je mijns inziens wel een paar jaar zeer gericht bezig zijn en weten wat je doet. Niet iedereen is geboren ondernemer.
Desalniettemin staat het boek vol met tips voor mensen die hun eigen leven willen opruimen. Van efficienter werken tot het overwinnen van de angst voor het vreemde. De stap naar geluk is constant bezig zijn met je eigen doelen, die veranderen als het nodig is en niet bang zijn voor verandering. Iets waar Ferriss helemaal gelijk in heeft is dat veel mensen niet gelukkig en niet ongelukkig zijn, maar blijven hangen in het schemergebied van de schijnzekerheid en consumptie. Zorg voor een buffer, zeg je baan op als je daar zin in hebt, doe een paar maanden iets anders en laat je niet vastzetten door afbetalingen, schulden en materiele consumptie. Op dit gebied kan het boek zeer waardevol zijn ( ondergetekende heeft van dat allen zoals bekend geen last ). ‘Things you own end up owning you’.
De achterflap belooft de weg naar een nieuw leven van weinig werkuren, veel vrije tijd en geld in overvloed. De eerste twee geloof ik wel, dat laatste is naar mijn mening veel populair gelul, weinig wol. Waarschijnlijk is de snelste weg naar deze drie een boek schrijven dat een hoop belooft en daarmee jezelf de bestsellerslijst inhypen. Mocht er iemand nog een leuke niche weten, u weet mij te vinden.
Begrijp ik het goed, of verkoopt hij dus vooral ouwe wijn in ouwe zakken: laat een goedkoper persoon voor je beulen en strijk het geld zelf op.
Misschien kun je veel geld verdienen door dit boek in India te verkopen! 🙂
Daar komt het wel een beetje op neer idd over het werkgedeelte in elk geval. De andere dingen zijn op zich wel handig
Ik heb wellicht al teveel van dit soort figuren op conferenties e.d. gehoord om ze nog te geloven. En altijd was er na afloop om hun eigen boek te kopen?
De enige manier om organisaties goed te laten lopen was hun boek aan te schaffen. Enfin bij ons is het nog steeds een zooitje.