De Republiek

Champagne drink je bij 6 a 10 graden Celsius (afhankelijk van de champagne). In praktijk haal je de koele fles uit de voorraad kelder en laat je deze 10 minuten in een ijsemmer staan. De ijsemmer is voor de helft gevuld met ijsklontjes en is tot 3/4 afgetopt met koud water.

Dan vouw je de Champagne doek hetgeen een kunst op zich is. Neem de doek, vouw hem in drieen (12-13 cm breed). Als de fles in de koeler staat dan wordt de doek om de hals gedrapeerd, maar wel zodanig dat beide labels nog leesbaar zijn. Champagne doek is overigens niet hetzelfde als een theedoek.

Alvorens een Champagne fles te openen dient het verpakkingsmateriaal te worden verwijderd (niet te veel, alleen de kurk en muselet moet vrij komen) en het muselet zelf open te draaien (5 slagen). In de horeca wil men de folie nog wel eens om de kurk laten zitten. Ik ben hier op tegen omdat je het dopje onder het ijzerwerk dan niet kan zien. Daarnaast kan je dan niet goed anticiperen op het kurk-effect bij het openen.

Als je de fles met de hand gaat openen houdt je de fles onder een hoek van 45 graden van je af gericht, waarbij je natuurlijk niet richt op je tafeldame, het schilderij van Monet of de lokale kristallen verlichting. De truc is om de kurk zodanig uit de fles te krijgen dat een licht sissend geluid hoorbaar is. De handigste methode is om de kruk zachtjes iets te draaien en daarna tegen te houden. Plop is absoluut fout. De Kurk wegschieten is leuk maar ook fout, dan gaat immers de kostbare koolzuur verloren bij het wegschieten. Mocht de fles te veel geschud zijn tijdens transport of iets dergelijks dan kan je er niet om heen dat de champagne spontaan uit de fles komt. Daarvoor heb je natuurlijk de glazen bij de hand. Hierdoor gaat zo min mogelijk goddelijk vocht verloren.

Alternatieve, maar zeker geen mindere methode is het openen van Champagne met een Sabel. Hierbij wordt de fles voorbereid en wordt met een Sabel de kop van de hals (inclusief) kurk af geslagen. Dit fenomeen noemt men sabreren. Voor een uitgebreide beschrijving hoe je moet sabreren verwijs ik naar betreffende pagina’s hierover. Persoonlijk vindt ik, als erkend Sabreur bij de Confr?rie du Sabre d’Or dit natuurlijk de enigste juiste methode om een fles champagne te openen.

In sommige duurdere ouderwetse restaurants (old school) wil men nog wel eens glazen opdienen met ijs er in. Het verhaal dat er dan bij wordt verteld is dat het glas op dezelfde temperatuur wordt gebracht als de Champagne alvorens er ingeschonken wordt. Wat dan de bedoeling is dat het ijs uit het glas in de ijsemmer wordt gegooid en aansluitend de Champagne wordt ingeschonken. Dit is natuurlijk heel leuk om te doen en het zal de beginner imponeren, dit verhaal zoals bovenstaand beschreven klopt echter niet meer.

Vroeger toen de glazen nog dikwandig waren had deze truc wellicht nog zin. Tegenwoordig is het niet meer nodig tenzij men geen echte, of goedkope, Champagne glazen gebruikt. Bij gebruik van overdadig veel ijs kan het zelfs zo zijn dat de Champagne nog iets in het glas afkoelt. Dat is natuurlijk helemaal niet de bedoeling als je net met bloed, zweet en tranen heb gezorgd dat de fles bij 8 graden word geserveerd.

Als je gaat inschenken leg je eerst de doek in je handen in het verlengde van je hand. Dan, door de doek heen je duim in de ziel van de fles doen en uit de pols schenken. Altijd etiket naar boven houden. Nooit de doek om de fles houden als je aan het inschenken bent. Dan kan men immers het etiket niet meer zien. Ook niet de hals van de fles afdrogen met de doek. Je kan je afvragen, waar is die doek dan wel voor: Welnu, die is om druppels op te vangen die aan de fles blijven plakken als je hem uit de koeler haalt. Druppel vangers die om de hals geschoven worden, zilver of niet, zijn derhalve niet nodig bij champagne. Je moet gewoon netjes inschenken. Lekkende flessen niet boven decollet? van de dames houden. Koud water schijnt daar niet fijn te zijn, naar ik me heb laten vertellen.

Als eerste vraag je wie de champagne wil proeven. Deze persoon serveer je een glas welke je voor een kwart vult. Het inschenken van een glas doe je overigens door de fles en doek aan de achterzijde, met de duim in de holte vast te houden, het glas schuin te houden en de champagne er zachtjes tegen de zijkant van het glas in te laten lopen. Dit teneinde de bubblies niet te laten vervliegen tijdens het inschenken. Daarnaast voorkom je dat je er een zooitje van maakt omdat het glas over loopt als je te wild doet. De fles mag het glas eigenlijk nooit raken, echter ken ik weinig mensen die dit kunnen.

Als de Champagne goedgekeurd is serveer je eerst de andere gasten, dan je eigen glas en laatste het glas van de ?proever?. Een normaal glas wordt voor 3/4 gevuld (en dus niet tot net onder de rand). Serveren altijd over de rechter schouder van jouw gasten. Nooit over de tafel heen inschenken.

Over het bijvullen van glazen zijn de meningen verdeeld. Sommigen beweren dat het glas eerst helemaal leeg gedronken moet zijn alvorens je mag bijvullen. De diepere achtergrond van deze wijsheid is dat je de gast niet in verlegenheid hoeft te brengen als hij/zij niet meer hoeft. Men kan dan gewoon een restje in het glas laten staan. Ik schenk zelf vrolijk bij, ook al zijn de glazen nog niet leeg. Voordeel hiervan is dat de snelle drinkers niet zo opvallen, immers heeft iedereen altijd een redelijk vol glas voor zich staan. In restaurants word dezelfde methode toegepast, maar dan wel om een andere reden: de consumptie stijgt drastisch. De echt ervaren restaurant vlerk zorgt er natuurlijk voor dat de fles net leeg is voordat degene die de champagne besteld zijn glas wordt bijgevuld. Geheid wordt er dan een tweede (of derde) besteld. Vriendelijk is dit niet, commercieel handig? Wellicht wel.

Als je de fles voor langere tijd (langer dan 45 minuten) geopend wilt bewaren met behoud van de bubbels dan is het aanbevelenswaardig om een stopper te gebruiken. De betere stopper sluit de fles bijna net zo goed af als de kruk. Met een goede ?stopper? kan je een champagne twee dagen goed houden, alhoewel de Champagne ook op de derde dag ook nog wel te drinken is. Er gaan verhalen de rondte dat een zilveren lepel in de hals hangen ook werkt. Ik heb hier zelf nog geen goed ervaring mee gehad. Wat wel aardig werkt (voor korter als 24 uur) zijn de vacuvin dopjes, zij het dat deze de fles eerst vacu?m zuigen en er derhalve dus meer bubbels verloren gaan als bij een stopper..

Als de fles leeg is dan spreid je de nog opgevouwen Champagne doek over de koeler en daar leg je de fles dan horizontaal op, etiket naar boven. Is effies oefenen maar wel een mooi gezicht en zeker een stijlvol gebaar. De betere bediening zal naar je toekomen en vragen of alles naar wens is geweest en of er nog een nieuwe fles moet komen. Nooit en te nimmer zet je een fles op zijn kop in de koeler (zoals men met wijn pleegt te doen). Dit is vanwege uit respect voor de maker.

Als je zit is toch echt de eerste methode van het glas beet houden het beste. Je mag het glas nooit beetpakken aan de boven kant. Champagne wordt dan verwarmd, hetgeen niet de bedoeling is.

Glazen niet tegen aan elkaar klinken. Daar zijn die dingen niet voor gemaakt. Als je echt moet toosten, hef dan glas in de lucht, kijk je gast(en) diep in de ogen en roep dan iets akelig diep zinnigs….